آش شور

کریپتوکارنسی ها را در یک دیگ بزرگ ریخته ایم و هم میزنیم تا جا بیفتد، هر کس میرسد، با ملاقه ای بزرگ آن را هم میزند، که در پختنش اثری داشته باشد، زمانی اطراف این دیگ بسیار خلوت بود، ما بودیم و چند تایی. الان ولی همه هستند و همه هم ادعای دستپخت بهتر دارند و به نحوه هم زدن آن ایراد میگیرند، هر کس هم میرسد کیسه ای بزرگ از نمک را داخلش میریزد، هرچه داد میزنیم که این همه نمک نمیخواهد ولی کو گوش بدهکار. عده ای هم میا آیند و میگویند آش باید شیرین باشد چون ما میگویمم، کیسه ای شکر را در آن خالی میکنند و ما فقط غر میزنیم چون زورمان به آنها نمیرسد. همه فکر میکنند برای اینکه این آش باب طبع تر باشد ، باید اثر گذار باشند، عده ای هم ادویه های مختلف به آن اضافه میکنند. گاهی هم که پزندگان اصلی از آن فاصله میگیرند با تشر میگویند که برگردید، نگذارید ته بگیرد، دودش در چشم خودتان میرود. هیزم زیرش را زیادتر میکنند و هی هم میزنند. هرچه میگوییم راهش این نیست، کسی اصلا گوش نمیدهد. من میگوییم برای اینکه نتیجه خوشمزه تر باشد و باب طبع همه ملت، یک عده انتخاب شوند و بالای دیگ بایستند، از بقیه هم مشورت میگیریم ولی نه، همه میخواهند در پختنش سهیم شوند، طوری که میترسم هرگز این آش پخته نشود. حق هم دارم نگران شوم آتش زیرش را امثال من روشن کرده اند، و طی این سالها از همه صاحبنظران خاسته ایم ، اگر نظری دارید اعمال کنید. کاری کرده اند ایسن است که عده ای میگویند کلا این دیگ را با همه محتویاتش و آدمهایی که پای اجاق عرق ریخته اند رو دور بریزید، ما آش بهتری میپزیم. به ما هم حق بدهید به این گفته شما اعتماد نکنیم. سالها سرتا پایمان خیس عرق شده است، دست و پایمان سوخته است، بهتر میدانیم آشی را که هنوز کسی نپخته و نمونه اش در ایران وجود ندارد را چطور میتوانیم بهتر بپزیم. ما که نمیگوییم حالا که از خواب بیدار شده اید و حس تکلیف کرده اید باز هم کنار بایستید ، کمک کنید ولی زیر همه دیگ به این بزرگی که عده ای زیادی از آن ارتزاق میکنند نزنید. حیف و میل نکنید، اسراف نکنید. ما هم دوست داریم محصول این چند آشپزی خوب از آب در آید، نمیخواهیم کاری کنیم که آخرش بگویید یا شور شد یا بی نمک. دستورالعمل های دنیا را خواند ایم، برخی قبل از ما آششان را پخته اند حتی آنهایی که بعد از ما شروع به پختن کرده اند، این دیگر آخرهای کار است، کمکمان کنید تا آشی بپزیم که باب طبع همه باشد، همه مردم ایران.

حال ما رهروان آبله پایی داند

که نفس سوخته در ریگ روان افتاده است