امروز از قراردیکه با کلینیک صنعت استان تهران بسته بودیم و به موجب آن وظیفه آموزش در راستای مراودات مالی بین المللی صنعتگران استان تهران را بدوش گرفته بودیم، خوشحال بودم، کمی فکر کردم دیدم همینکه بتوانیم کمکی کنیم که چرخ تولید بچرخد ، همینکه در این شرایط سخت دست همدیگر را بگیریم و به گرمی فشار دهیم دلیل کافی برای خوشحالی است، همینکه قدمی هرچند کوچک در راستای رونق تولید، در راستای مانع زدایی برداریم جای بسی خوشحالی دارد. بیش از آن از خوشحالی همکارانم که باعث شده بودند این قرارداد منعقد شود ، هم خوشحال بودم و هم به آنها افتخار میکردم. از آن طرف دیدم نمایندگانمان در مجلس در حال عیدی دادن به ملت هستند و طرح کذایی صیانت از کاربران در فضای مجازی را به رای گذاشته اند و با قاطعیت رای داده اند، اینکه این طرح چه هست کمی از حوصله این گفتار خارج است، فکر میکنم عموم مخاطبانم میدانند که موضوع چه هست. تعدادی هم رای ممتنع داده بودند که البته این گروه را که دربرابر موضوعی که به مملکت به ملت ربط دارد رای ممتنع میدهند را هیچ وقت درک نکردم. بگذریم. میخواستم بگویم هر روزم شیرینی های خود را دارد و تلخی های خود را، بیزنس هم همین است تلخ و شیرینش باهم است. زندگی هم جز این نیست، همه چیزش با هم هست. من نمیگذارم تلخی برخی اتفاقات شیرینی اتفاقات خوب را از بین ببرد. زندگی هرچقدر هم بالا و پایین داشته باشد ما گرگ باران دیده ایم، هرچقدر بزند ما هم میزنیم، پس با همه وجودم برای عقد این قرارداد خوشحالم و با همه وجودم به همکارانم که برای پیشبرد این قرارداد تلاش کردند و بالاخره به نتیجه رساندنش افتخار میکنم. این کارشان علاوه بر تحسینم ، توقع من را هم از ایشان بالاتر برد، خودشان هم میدانم بیش از پیش از خود متوقع خواهند بود. میجنگیم باهم، دست در دست هم و تلخی هایش لذت شیرینی هایش را نمیتواند از بین ببرد. هر فتحی ما را قوی تر از قبل میکند. و هر رنجی که نکشدمان استوارترمان.
خداوند یارمان باشد
بدون دیدگاه