بعد که نیستم


نمینویسم چون قرار است بمیرم، مینویسم چون هریک از ما انسانها به حکم انسان بودنمان میمیریم.وقتی نیستم بدانید که که همیشه امیدم این بود پرچم کشورم کفنم باشد، هرچه در توان داشتم برای خدمت به کشورم گذاشتم. اگر توانستم کاری کنم، حال که نیستم برایم جشن بگیرید، ولی اگر ناتوان بودم برایم سوگواری کنید. بدانید من هیچ نمیخواستم جز خدمت به مردم کشورم، خلق ارزش و ایجاد تغییر برای همه مردمان دنیا. به همان اندازه که در این راه موفق بودم برایمان شادی کنید و به همان اندازه که ناکام بودم برایم سوگواری کنید، بیم از نبود من نداشته باشید، من رفتم که شما باشید، من رفتم که ایران باشد. من رفتم که هنوز ارزشها خلق شوند و هنوز در بخش آموزشمان امید تدریس شود نه یاس.

نمیدانم سر انجام چه چیز باعث مرگم شد، ولی بدانید تا لحظه مرگم هم امید در دلم بود، امید خلق ارزش. میدانستم فقط مرگ میتواند مرا از آنچه میخوام جدا کند، من به تکلفیم تا حد توانم امیدوارم عمل کرده باشم، قضاوت با شما که میمانید، نیک اندیش و چشم اندازش را با هم تعیین کردیم، به آن مقید باشید. تا جایی که میتوانید برای ایجاد تغییرات مثبت در دنیا برای همه مردمانش و همه مخلوقات خدا چه انسان و چه حیوان و چه محیط زیست تلاش کنید، من بگونه ای با شما رفتار کردم که در نبودم هر یک از شما بتوانید رسیدن به مقصد را رهبری کنید.

نتریسید، تجربه کردم که بزرگترین دشمن ترس است. فقط یک حدیث نیست. هر وقت ترسیدم چند پله به عقب سقوط کردم. هر وقت نترسیدم با همه وجود جنگیدم مسیر هموارتر شد.

از تفرقه بپرهیزید، همگی اجماع کنید یک نفر را انتخاب کنید و بگذارید حرف آخر را او بزند، شرکا و همکاران عزیزم اکنون من در میان شما نیستم ولی تمام هنری که به خرج دادم همین یکپارچه کردن و اتحادمان بود، نگذارید به اتحادمان خدشه ای وارد شود. همیشه با هم صادق باشید، هر دعوایی دارید بین خودتان حلش کنید و در برابر دشمن چون سدی باشید غیرقابل نفوذ . هیچ وقت قرار نیست مسیر شفاف باشد، همیشه مه آلود است، برای خلق ارزش باید با مشکلات جنگید، از هر مشکلی عبور کردید بدانید مشکل بزرگتری سر راهتان خواهد بود ولی شما قویتر شده اید، همیشه در این مسیر مه آلود همین که پیش پایتان را ببینید کافی است، قدم بردارید و نایستید. تا توان دارید بروید و به عقب برنگردید.همیشه مثل یک خانواده باشید، قبل از ورود عضوی جدید به خانواده از تعهد او مطمئن شوید، همیشه بدانید تعهد از تخصص مهم تر است. افراد متعهد، متخصص ها را جذب میکنند و بعد اگر آن متخصص ها تعهد لازم رو پیدا کردند به جمع متعهد ها اضافه کنید. از دادن سهام و سود به متعهد ها نهراسید فقط با مطالعه و با دقت این کار را کنید. ما و نسلهای بعد از ما در نیک اندیش خواهند ماند و بیش از پیش به جامعه خدمت خواهند کرد.

شما به به یکدیگر میسپارم و همگی تان را به خدا. دوستتان دارم.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *