بگذار سر به سینه من


همه اجراهای مرحوم شجریان و پسر بزرگوارشان که خدا حفظشان کند، انگار صدایی است از دنیایی دیگر. هرگز نمیتوانم صدای این دو عزیز را با صدای دیگری مقایسه کنم. بسیار هستند خوانندگانی که خوب میخوانند و از گوش دادن به صدایشان از وقتی با موزیک آشتی کرده ام حال مرا خوب میکند. خیلی خوب، از یک نفرشان نمیتوانم بگذرم هرکدام به نحوی با روح و روانت بازی میکنند ، کنسرت هیچکدامشان را دیگر نمیخواهم از دست دهم. ولی این دو نفر. با تک تک سلولهای مغزم و وجودم ارتباط برقرار میکنند. جوری که برای هیپنوز کردن خودم بارها به این صداها متوسل شدم و نتیجه مثبتی هم داشتی. قشنگ مرا به فضای دیگری میبرند، اینقدر این فضا عظیم و با شکوه است که وقتی حالم خوب باشد حالم را بهتر میکند و وقتی حالم بد باشد بازهم حالم را بهتر میکند. خدا رحمت کند استاد شجریان را سالهایی که میزیستند من با موزیک قهر بودم و هیچ وقت افتهار شرکت در هیچ اجرای لایوشان را نیافتم ولی الان خوشحالم که پسرشان هستند و عالی میخوانند و با عشق میخوانند و با همه وجود میخوانند، و سختیهایی که برای رسیدن به این درجه از شکوه و عظمت رسیده همگی نتیجه داده است. از وقتی با موزیک آشتی کردم، کرونا هم بود. ولی به محض اینکه کنسرتی برگزار کنند من نفر اول خواهم بود که بلیتش را تهیه میکنم. امروز صبح تصنیف قلابش چنان شور و حالی در اتاق من ایجاد کرد که ناخودآگاه و بدون اینکه بخواهم حس کردم دارم خودم را هیپنوز میکنم. عجیب بود، غیرواقعی نبود، ولی غیر واقعی مینموند. موسیقی ایران ما عالی هست. فقط ای کاش خانمها هم اجازه داشتند بخوانند بقول استاد الهی قمشه ای وقتی صدای زیر و بم زن و مرد با هم در آمیخته میشود، بهشت همانجانست.

مطرب خوش نوای من عشق نواز همچنین

نغنغه دگر بزن پرده تازه برگزین

مطرب روح من تویی کشتی نوح من تویی

فتح و فتوح من تویی یار قدیم و اولین

ای ز تو شاد جان من بی‌تو مباد جان من

دل به تو داد جان من با غم توست همنشین

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *