همه این سالها که با ادارات دولتی سر و کار داشته ام، ساختار هیچ کدامشان به اندازه سازمان تامین اجتماعی داغان نبوده است. ای کاش هیچ وقت هیچ چیزی را اینترنتی نمیکردند، همه چیز کاغذی بود. این سازمان با اختلاف بسیار زیاد با باقی سازمان ها هنوز ساختارش همان کاغذ بازی همیشه است، اینترنتی کردن خدماتش فقط یک دردسر جدید را سالهاست به همان ساختار قدیمی اش اضافه کرده است. مثالش اینکه هنوز باید یک ساعت در صف بایستی تا یک مهر روی برگه ات بزنن. برگه ای که بررسی اش هم نمیکنن. همه چیز را باید یکبار امضا کنی ده بار هم در سایتشان تایید کنی. یک سری از موارد را هم که در سایتشان پیدا نمیکنی، خودشان باید در سیستمشان یک کاری کنن، بعد تو لاگین شوی در سایت، باز هم مواردی که برایشان یک کاری کرده اند که تایید کنی را پیدا نکنی، آخرش داد و بیداد کنی، گوشی ات را بدی به خودشان تا در سایتشان آنقدر در منوها بگردند تا بالاخره پیدایش کنند و بالاخره تایید شود. چند طبقه هم هستن، چهار ساعت باید از پله ها با چهار تا کاغذ بدوی پیش این و آن تا کارت راه نیفتد و بروی یک روز دیگر باز بیایی و آنقدر زار بزنی تا کارت راه بیفتد. هر چند ماه یکبار هم باید همین کارها را انگار انجام دهی. که پولی که بهشان پرداخت میکنی مزه اش بیشتر شود.
این راهم یادم رفت بگویم، یک ساعت هم تایم ناهار و نماز است. و کارت معمولا به این زمان گره میخورد.
بدون دیدگاه