رویا

آنچه آبادت میکند، ویرانت هم میکند. پول باشد، عشق باشد، هرچه باشد، همانقدر که خوب است که بد است. آدمی خوب است یک هدف بیشتر در سر نداشته باشد، امان از وقت هایی که بر سر دوراهی باشی، اگر آن هدف در سرت باشد، شاید چراغ راهت شد، اگر نباشد، شاید که به بیراهه بردت. شاید که نه، حتما به بیراهه میبرتت، حتی اگر در آخر هم سر از خانه آباد در بیاوری، اقبال بلندت بوده است نه توانایی خودت در پیش بردن راهت. اقبال بلند، بخت گشاد همیشه که شامل حالت نمیشود. یا بخت بلندت حاصل توانت بوده، یا بخت بلندت از بخت بلندت بوده. میدانی اصلا به بخت و شانس اعتقادی هم ندارم، هرچه تجربه کسب میکنی و هر چه بیشتر جان میکنی، تو عقلت بیشتر شده است و تو انتخاب میکنی، میدانی ته حرفم این است که بخت و شانس هم یار آدمهایی میشود که بیشتر جان کنده باشند، انتخابشان حتی اگر کاملا شانسی هم باشد باز ضمیر ناخودآگاهشان در آن انتخاب بی تاثیر نبوده، ضمیر ناخودآگاهی که در طی سالها دیده و شنیده و یادگرفته حتی اگر به اختیار هم عمل نکند. پس همان که گفتم، شانس و بخت و اقبال را باور نداشته باشم، خودم هم راحتترم. مگر میشود آدم هم شانسی شانسی بزرگ شود. نه هرکس به اندازه توانش بزرگ میشود. میدانی اینطوری فکر کنی خودت هم راحتتری وگرنه همیشه باید بگویی چرا من، چرا ما. آنکه گرفتار مریضا لاعلاجی میشود یا تسلیم میشود، یا میجنگد ته تهش همیشه مرگ است. مگر یکبار بیشتر هم میمیریم؟ امان از وقتی که خوره این درجانش بیفتد که “چرا من؟”. ای امان از وقتی که بگویی چرا من. خودت را بدشانس میدانی. خودت را بدبخت میدانی، حتی مرگت را هم نتیجه بدشانسی ات میدانی. تا دم آخر هم میگویی چرا من. نه تو همانقدر میتوانی به دردی لاعلاج گرفتار شوی که دیگری میتواند. صادق باشیم دیگر، مثلا تو که سیگار میکشی با آنکه سیگار نمیکشد هر دو به یک میزان شاید گرفتار مرض ریه شوید؟ نه، ولی شاید مثل “والتر وایت” به عمرت یک نخ سیگار هم پک نزده باشی. “والتر وایت؟” فیلم را ول کن، دنیا واقعی تر از فیلم است. میدانم ولی در دنیای واقعی چقدر رویا ببافی و چقدر برای رویایت بجنگی و چقدر با همه بدبختی ها بتوانی خودت را به کوچه دیگر بزنی، دستت را میگیرد. نه هرچه مطیعتر باشی و رامتر. رویا بباف، برایش بجنگ، حتی اگر هیچ وقت لمسش هم نکنی. حتی اگر هیچ وقت طعم واقعیت را نچشی. هرکه در حدش دنیا را تکان داده، جزو آدمهایی بوده که رویایی در سر داشته اند. بباف، خودت را به آن کوچه بزن. باشه بابا، اصلا هرچی تو میگی.