فقر و تحریم

دو موضع که این روزها بسیار از آن صحبت به میان می آید اولی فقر

درآمد همه افراد و شرکت ها به هم وابسته است، اگر فقر گریبانگیر جامعه شود، بیزنس ها آن جامعه هم از حدی بیشتر رشد نمیکنند. همین الان وضعیت بزرگترین و معروفترین فروشگاههای ایران هم همین است، چون در نهایت مردمی باید خرید کنند که قدرت خرید ندارند، و در نتیجه ظرفیت ها محدود است، همه کسب و کارها در ایران به نوعی درگیر این موضوع هستند. پس فقیر شدن مردم به نفع هیچ بیزنسی نیست. و افزایش ثروت و کم شدن فاصله طبقاتی آرزوی هر فردی است که دلش برای مملکتش میتپد.

دومی تحریم

عده زیادی میگویند اگر مثلا فلان فروشگاه اینترنتی موفق شده دلیلیش این است که رقیبی مثل آمازون نمیتوانسته در ایران فعالیت کند، ولی به این نکته هم باید توجه کرد که اگر آمازون میتوانست در ایران فعالیت کند این فروشگاه هم از کشورهای دیگر مشتری جذب کند و باز هم میتوانست موفق شود.

اگر کسب و کاری موفق است احتمالا افراد با لیاقتی سکان آن را در دست دارند و تیمی دارند همدل و قوی. اگر کسب و کاری در ایران فعالیت میکند و مدام میشوند که ماهیت شما بدلیل نبودن رقیب خارجی است باید بدانید که اگر درها به روی تجارت خارجی باز شود و کسی سودای موفقیت داشته باشد باز هم میتواند در این راه قدم بردارد، زیرا که رقبای قدر اضافه میشوند ولی بازار بسیار بزرگتری هم درهایش به روی آن بیزنس باز میشود. عده ای کاسب تحریم هستند و نانشان در تحریم است ولی عده ای سودای بیزنس و خدمت دارند وباید متوجه بود که اگر ایران 80 میلیون جمعیت دارد ، جهان 8 میلیارد . پس اگر سرویسی ارائه میشود میتواند به جمعیتی 100 برابر بیشتر ارائه شود و 100 برابر هم رقیب داشته باشد، آنموقع شاید فقط در یک حوزه خاص کار کند یا بیزنس مدلش تغییر کند ولی من تصورم بر این است اگر هدفی داشته باشد باز هم موفق خواهد شد.

عموما همه کسب و کارهای ایران از برداشته شدن تحریم ها استقبال میکنند و ازین که ما هم بتوانیم در سایت هایمان ویزاکارت و مسترکارت و امثالهم بپذیریم خوشحال میشویم و ازینکه بدون دغدغه با جهان خارج در ارتباط باشیم خوشحالتر.

پس همه ما امیدواریم که درهای جامعه جهانی بروی ما باز شود و با حفظ عزت و اقتدار ایران و بدون واگذاری منافع کشورمان تحریمها برداشته شود.