قول


انتظار آرامش از زندگی داشتن، انتظاری بیهوده است. فقط خودت را خسته میکنی. زندگی هیچوقت قرار نیست راحت باشد یا بر تو راحت بگیرد، هر روز باید منتظر دشواری بیشتری باشی. فقط فرقی که زندگی آدمها با هم میکند این است که آدم یکی را مثل تو داشته باشد یا نه!

اگر مثل تویی را در زندگی ات داشته باشی، هر زهری هم زندگی به کامت فرو ریزد مثل شهد شیرین میشود. آدم با تو کامش شیرین میشود. خوشبحال من که تو را دارم، جز این بود، توانش را نداشتم. حتی به پایانش هم بارها فکر کرده بودم. ولی تو آمدی و همه چیز را رنگی رنگی کردی. یک روح شدیم. دلم به دلت، دلت به دلم گرم شد. و دیگر هیچ وقت احساس تنهایی نکردم. همیشه خوب پیش بیاید یا بد، با هم از آن عبور میکنیم. و زندگی ادامه پیدا میکند.

یادت هست که گفتم یارم! نزیسته زیاد داریم. حالا وقتش هست که دستت را بگیرم و با تو به دنیای خیال سفر کنم. آنجا که آدمها، نقاب به صورت ندارند. خود واقعی شان هستند. زیر باران آواز میخوانند و من و تو هم به آنها میپیوندیم، با هم و بلندتر آواز میخوانیم. با هم ذوق میکنیم. آنجا آدمها با هم و برای هم هوراااا میکشند. آنجا زمینش سبز است، آسمانش آبی تر است. به گمانم آنجا همان بهشتی است که از آن شنیده ایم. من دستت را میگیرم، دستت را با ذوق میگیرم و آواز میخوانیم. کنار آتش مینشینیم و از خاطره هایمان برای هم میگوییم. آنجا نه فقط من و تو که همه خوشحالند.

دستت را میگیرم و پرواز میکنیم، بر فراز جنگل های انبوه، بر فراز دریاهای آبی و زمینی سبز پر میزنیم. خودمان را در کلبه مان میبینیم، کلبه ای که فقط مال من و تو هست. کلبه ای که در دل زمستان سرد هم، گرم گرم است. گرم از حضور تو، گرم از عشق بین من و تو. تو کتاب میخوانی و من صندلی ای که پایه اش شکسته است را تعمیر میکنم. میگویم صندلی ات درست شد، حالا میتوانی روی آن بنشینی، تاب بخوری و تا من چایی را آماده میکنم کتابت را بخوانی.

تو نمیدانی یا میدانی که با تو به رویا پرواز کردن مزه اش مثل بازیهای بچگی مان است. مثل زمانی که همه چیز خوشمزه تر بود، همه چیز دیدنی تر بود. آدمها شادتر بودند. دیدن تو، لمس تو ، مرا به همان دنیای ندیده میبرد. من هنوز باید با تو پرواز کنم. من هنوز باید با تو مزه های جدید را بچشم. من و تو هنوز اول راه هستیم. پس نترس و بمان و به آینده ای که مال من و تو هست بیندیش. تو و من بیخ ریش هم هستیم تا آخرش! قول میدهم. تو هم باید قول بدهی. زود باش!

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *