سالهای سال تمام تلاشم این بود فعالیت اقتصادی کنیم، در کنارش از مسولیت های اجتماعی ام غافل نشوم. بالا و‌پایینهای زیادی داشته ام، معمولا خودم تنها نبودم یک تیم حرفه ای دارم که به وجودشان افتخار میکنیم، تیمی حرفه ای که با وجود همه مشکلاتی در کشور داریم و‌حتی در این بحبوهه آشوب های خیابانی باز هم مانده اند و تلاش میکنند برای اینکه ایرانمان را آباد کنیم، این خاک متعلق به همه ما هست، همه ما برای وجب به وجبش جانمان کمترین چیزی است که میتوانیم فدا کنیم، خیلی از همکارانم فرصت های مهاجرت هم داشته اند ولی مانده اند تا بسازند. با همه بد و خوبی های کشورمان با همه تحریمها و با این همه مشکلات اقتصادی و فقر که گریبانمان را گرفته است. با این آشوب و نابسمانی که گاهی تبدیل به میدان جنگ میشود، باز هم مانده اند، باز هم مانده ایم. تا کشورمان را آبادتر کنیم. شرایط همه ما طبیعتا خوب نیست، سره و‌ناسره در هم آمیخته است. به نظرم میرسد برای خالی کردن خشم آدمها و صحبت های مسالمت آمیز هیچ سوپاپ اطمینانی توسط دولت از قبل پیش بینی نشده است. آدم خشمگین دست به هر کاری میزند، کم شنیده ایم که فردی در حالت خشم حتی کسی را کشته و بعدش هم پشیمان شده. این همه اتفاقاتی که در حال رخ دادن است باعث تضعیف زیرساختهای کشورمان میشود. و‌میدانیم منابع انسانی با ارزشترین دارایی هر شرکت است و وقتی موج مهاجرت فراگیر شود مشخص است که چه اتفاقهایی میتواند بیفتد. به داد وطن برسیم، برادر‌کشی راهش نیست. ای آنکه دستش میرسد لطفا به داد کشور و مردم برسید.
بدون دیدگاه