میدان دار


مشکلات تمام می شود؟واقعا فکر میکنی اینطور است؟ نه مشکلات فقط با مشکلات بزرگتر جایگزین می شود و تو یا در حل مشکلی میمانی و خرد و در هم شکسته می شوی و شاید هم بمیری. یا حلش میکنی و با با مشکلی بزرگتر دست به یقه می شوی. زندگی جز این است؟ تا الان دیگر باید فهمیده باشیها، زندگی همین است. دست به یقه شدن با مشکلات، حل کردنشان. بزرگ تر شدنت. نه فقط سنت برود بالاها. خودت هم بزرگتر میشوی ، قویتر میشوی. جسمت با ذهنت و جنگندگییت با هنر رزمیدنت همه با هم بزرگتر میشوند. پخته تر میشوند. روالش فقط همین است. به گذشته ات نگاه میکنی یادت به مشکلاتی می افتد که برایت سخت بود، مغزت را منفجر میکرد، حتی شاید آرزو میکردی کاش هیچ وقت به دنیا نیامده بودی که این بدبختی ها سرت بیاید، ولی انگار حلش کردی یا شاید با آن کنار آمدی، هرچه که هست امروز مشکلاتی که داری خیلی بزرگتر از آن بدبختی ها است و تو، و تو هنوز هستی. هنوز هستی که بجنگی. شمیرت را میخواهی زمین بگذاری، خسته شده ای ،نه بعضی وقتها نمیتوانی. یعنی اگر زمینش گذاشتی خودت هم را باید زیر زمت خاک کنند. الان وقت نبرد است. الان وقت کم آوردن و بهانه آوردن و خسته شدن نیست. الان از همان وقتهایی هست که معلوم میکند مشکلات بعدی را میتوانی ببینی یا همینجا چال شوی. دستانت را روی زانوهایت بگذار بلند شو. کمر را راست کن. لباس رزمت را بپوش. مردانه وارد میدان شو. اگر حلش کردی که قویتر میشوی، بزرگتر میشوی و آماده نبرد با مشکلات بعدی. اگر هم باختی که تلاشت را کرده ای. تا الان که هستی، هستی که یعنی منظورم این است که زنده هستی. که توانستی روی پای خودت بایستی که توانش را داشته ای که مشکلاتت را به زنجیر بکشی. ازین به بعدش را هم میتوانی. اول خودت بخواه. اول خودت باور داشته باش که میتوانی. حتما میتوانی. ازین فکرها که بسرت می آید که زندگی باید جز این باشد یا تفریح و استراحت باید در آن باشد یا نمیدانم هرچه جز این به فکرت میرسد باید باشد. همه این فکرها را جمع کن. در کیسه ای بگذار. هربار که از مشکلی فارغ شدی. دست در کیسه کن هر کدام آمد، انجامش بده. برای تو بزرگترین و بهترین تفریح همین در میدان بودن است. همین است که بتوانی مشکلات را حل کنی. قاطی اش اگر فکر میکنی باید کار دیگیری هم انجام بدهی ، بده. ولی اصلش همان است که در میدان باشی که میدان دار باشی که کم نیاری که حتی نگذاری بقیه هم کم بیاورند. تو فلسفه وجودت همین است. تو شوق بودن و ماندن و جنگیدن داری. تو برای همین زاده شدی که هیچ مشکلی از پا درت نیاورد. این که بقیه چه فکری میکنند یا چطور زندگی میکنند به تو ارتباطی ندارد. تو مرد میدانی و در نهایت تو میدانی که “إِنَّ مَعَ العُسرِ يُسرًا”

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *