کاری ندارم قبول دارید این واقعه رو نه. یه نقل کوچولو از قرآن مقدس که خلاصه حضرت نوح بهش امر میشه تو بیایون کشتی بسازه و جفت جفت موجودات رو سوار میکنه بجز اونایی که به باور نداشتند.خدا بودن که مخصوص ذات کبریایی خودش هست.انشالله همه ما رو رحمت کنه.
نوح بودن سخته، اونا که باور نداشتن به نوح سخته براشون.لحظه طوفان رو تصور کن، نوح تا دم اخر میخاست بعضی ها رو نجات بده ولی یه هدع احمق میرفتتن روی کوه یه عده هم نشد که بشه.حالا اونا که سوارن طبیعتا خوشحال و اونا هم که تا نوک قله هنوز آنتی داشتن رقتن زیر آب، تکنولوژی شبیه کشتی نوحه، منکرش بشی تا قله کوه آنتن میدی بعدش باید بمیری. اگر دم آخر پشمیون شدی و خداوند هم نظرش روت بود شاید فرصتی داشته باشی.
الان ما تو خیلی از حوزه ها نوح هایی رو داریم که دارن آدما رو سوار میکنن، ما جز کدوم دسته ایم؟ بیشتر از شنیدن خبرهای تکنولوژی شگفت شده میشم و غیر ممکن بودنشون میگیم و اگر مسول باشیم میگیم اگر اومد ایران چیکار کنیم دست مردم بهش نرسه. یا سوار میشیم و از کمک بقیه همسفرا استفاده میکنیم برای رشد خودمون و کشتیمون.
فرصت کمه، کشتی ها دارن پر میشن، ما خیلی بهشون دوریم. اگر مسولی اینو میگم که راه ساختن کشتی هاشون رو هم تا حدی خوبی یاد گرفتیم. یه کم بل و پار و حمایت بیار سمتم. توی بیایون کشتی میسازم گرد و خاکا زیادن. یه کم کمکم کم. همه با هم باید سوار شیم.
بدون دیدگاه