هرچیز حدی دارد، محبت حدی دارد، خشم حدی دارد.اگر حواست نبود و حد را رعایت نکردی مقصر خودت هستی، میدانی از چه حرف میزنم. ریشه مشکلات گاهی که نه بیشتر اوقات به همین میرسد که شخصی حد و حدود خود را رعایت نکند، حتی در جرایم هم، هم همین است، فردی که مجرم شناخته میشود فردی است که از حد خود پا فراتر گذشته و دست درازی به حق دیگری کرده. قانون هم او را مجرم میداند. حق الناس اما از همه خطرناک تر، ندانیم و بد بازی کنیم و حقی را ضایع کنیم که حق مردم است وای برما. کارما در جهان جاری است اگر قانون هم یقه ات را نگرفت یک جا دنیا خفتت میکند و به خاک سیاه مینشاندت. تاریخ هیچ چیز را فراموش نخواهد کرد، من فکر میکنم دیگر تاریخ را اینترنت مینویسد، آن زمان که میگفتند فقط فاتحان هستند که میتوانند تاریخ نگاری کنند گذشت. اینترنت دنیا را متحول کرد، تازه بعد از انقلاب اینترنت ،حالا انقلاب بلاکچین هم دنیا را فرا گرفته است. و بیش ازین هم فرا میگیرد، جایی میرسد که دیگر خبرها را نتوان تحریف کرد، همه چیز بر بستر بلاکچین ماندگار خواهد شد. شاید دیدگاهم را برخی زیاد آینده نگارانه ببینید، ولی آخر همین خواهد شد. امروز نامه ای را امضا نکنیم که کارتابلمان خالی شود، بدانیم در برهه هستیم بس حساس ،اگر قدرت تصمیم گیری داریم آگاهانه باشد ،من میترسم از روزی که بخاطر تصمیمات شتاب زده مملکتمان دچار آسیب شود، میترسم از روزی که بگوییم زمانی فرصتش را داشتیم با وجود همه محدودیت ها تبدیل به هاب منطقه در حوزه رمز ارز شویم ولی نکردیم و حالا شده ایم مصرف کننده محض. برادر و خواهر مسول من با علم به این موضوع سعی کنیم صادق باشیم، بدانیم همه مان یک روزی میمیریم، مهم ردی است که از خود بجای میگذاریم. اگر امروز مسول تصمیم گیری های سخت هستیم، برای منافع خلق تصمیم بگیریم. هیچ چیز فراموش نمیشود. همه چیز میماند. خطی از خود به جا بگذاریم پر رنگ، در راستای منافع ملی، در راستای بهتر شدن دنیا.
همه ما در یک کشتی هستیم، همه ما منافعمان مشترک است و همه ما دلمان برای ایران میتپد و فکر میکنم همه ما یار هم نفس هستیم و مقدار یار هم نفس را جز من نداند هیچ کس، یک اصل است و برای همه ما جاری و ساری
بدون دیدگاه