امید


دیگر حتی دست و دلم به نوشتن هم نرود حق دارم. با این وضعی که درست کرده اند. ملت امیدشان را از دست داده اند ف دقیقا چه باید به این همه آدم ناامید بگویم. بگویم درست میشود.کی قرار است درست شد. به این همه آدم که گفتیم بمانید تا مملکتمان را آباد کنیم الان باید چه جوابی بدهیم.گاهی اوقات دیگر نمیدانم چه بگویم. کلا همه مان بریده ایم.هرجقدر هم بخواهی امیدت را زنده نگه داری مگر میگذارند. انگار تصمیم بر این گرفته شده هر جا بذر امیدی شکوفه میزند، نابودش کند. هنوز وقتی از امید حرف میزنم هنوز به امید باور دارم. انگار هرکاری هم میکنند نمیتوانند امید را از من بگیرند. حالا حتی اگر کسی باور هم نداشته باشد، من حس میکنم که تا وقتی که خودم باور داشته باشم ، میتوانم ادامه دهم. هنوز هستم. مملکت را به ورطه های خطرناکی کشاندند. چه کسانی ؟ نمیدانم. فقط این را خوب میدانم با این وضعیت قرار نیست نوری از زخمهایمان وارد شود.کلافه شده ایم. هر کس سنگ چیزی را به سینه میزد. من سنگ کسب و کارها را بیشتر به سینه میزنم نه به این معنی که به اطرافم بی توجهم. این سنگ بر سینه زدن من بخاطر همه آنچه کسب و کارها با زحمت ساخته اند و در حال نابود شدن است. زیر ساخت هایی که از بین میروند. تلاشهایی که نابود میشوند. زخمهایی که بر تنمان میماند و شرمندگی که تا عمق وجودمان نفوذ میکند. یک روز میخواهند درگاه ریالی مان را قطع کنند، یک روز پیامک ها راقطع میکنند، هر روز اینترنت ها را قطع میکنند و با افتخار میروند در خارج و نمایشگاهها و دم از اقتصاد دیجیتال و دعوت سرمایه گذاران به ایران میکنند. میشنوم و سرم سوت میکشد. از این حجم از انکار واقعیت. خسته شدیم.اقتصاد دیجیتال میخواهیم پس اینترنت میخواهیم. اگر تصمیم بر این است که کلا اقتصاد دیجیتال مضر است بگویید تا کاسه کوزه مان را جمع کنیم و جای دیگری اقتصاد دیجیتالمان را توسعه بدیم. ما وابسته این پرچم سه رنگ هستیم. ما وابسته این کشور هستیم. امیدهایمان را ناامیدنکنید. فعالان حوزه اکوسیستم استارتاپی را که کم خون دل برای رشد این اکوسیتم خوردند را دریابید. جای این ها حتی اگر سهوا مرتکب خبطی شده اند بازداشت نیست. اینها به گردن همه اکوسیستم حق دارند. اینها سالها بدون چشم داشت به توسعه اقتصاد دیجیتال کمک کردند. و اما مردم ، مردم را، همین مردم که با همه چیز ساختند، با تحریم های ناجوانمردانه آمریکا ساختند، همین مردمی که با تحریمهای دارو و هزار نیرنگ دشمنان علیه این مردم ساختند را دریابید.دست به دست هم بدهیم و ازین برهه هم عبور کنیم. قطعا اتحاد، برادری و همدلی فقط میتواندما را ازین ورطه نجات دهند.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *