باخت

وقتی وارد میدان شدی دیگر برد و باخت مهم نیست. مهم این است همه تلاشت را کنی. حتی اگر ببازی. چه اهمیتی دارد در این زندگی کوتاه و پر از رنج مفهوم برنده و بازنده چگونه تعریف شود. شاید از نظر عده ای یا خودت بازنده باشی از نطر عده ای دیگر برنده. اصلا برد و باختی شاید نباشد. ولی خودت و وجدانت هستی که خودت را با خودت مقایسه کنی. اینکه برای تعالی تلاش کرده ای یا از منتظران بوده ای. اگر تلاشت را کردی حتما ردی از خودت بعد از مرگت به جای خواهد ماند، اگر هم همیشه منتظر بودی دیگری برایت کاری کند که خودت خواستی، نمیخواهد نگران باختن باشی. خودت انتخاب کردی که نجنگی. دیگر مفهموم برنده و بازنده بودن چه اهمیتی دارد. تو بنشین یک گوشه و هی بقیه را نقد کن، در همه مسائل نظر بده. ولی اگر فضایی هم برای حضورت بود از آن فرار کن چون اساسا نمیخواهی هیچوقت ببازی، بقیه که بازی میکنند را هم میتوانی مسخره کنی. چون هیچوقت مسولیتی نداشته ای و بنا هم نداری داشته باشی که دیگران قضاوتت کنن. تو همان وسط برای خودت حرف بزن و مماشات کن و از دولت و حاکمیت تا سوپر مارکت سرکوچه را محکوم کن و هرجا هم دیدی عده ای کاری میکنند یا بگو اینها احمق هستند که تلاش میکنند چون در این مملکت تلاش کردن فایده ندارد، و بنال که اگر رفته بودی خارج الان برای خودت انیشتینی بودی، یا هر کس اینجا دست و پایی برای خودش و مردم میزند حتما رانت دارد. و یا اینکه مرتب بگو اینها عرضه ندارند من اگر بجایشان بودم فلان میکردم. خودت میدانی. فقط خواستم بگویم اگر کسی دارد تلاش میکند احمق نیست، او نخواسته شرایط بر او حاکم باشد، خودش آستینش را بالا زده و تلاش میکند. تو هم با مسخره کردنش عاقل بنظر نمیرسی بلکه احمق تر جلوه میکنی. وقتی میگویی اینجا ایران است و استعدادم دیده نشده و من فلان مدرک را گرفتم و الان بیکارم، من میگویم مقصر خودت هستی. انتظارت از خودت چیست؟ چقدر برای به دست آوردن حقت جنگیدی. فقط مدرک گرفتی و منتظر بودی بقیه استعدادت را کشف کنن و یک جای دولتی رییس شوی و کلی هم کارمند داشته باشی. و منشی ات ساعات سرو چایت را فراموش نکند. نه، قاعده بازی این نیست. از مدرکت استفاده کن ، از دانشت استفاده کن. هرجا شرایطی فراهم است برو و اگر حتی فکر میکنی حقت بیشتر از این است برایش بجنگ. نگو فایده ندارد. این که گفتم راه و ورسم بازی در میدان است. وگرنه همان خارج و خیلی از کشورهای پیشرفته هم کارتن خواب دارند. من حرفم فقط یک چیز است در هرجا به دنیا آمدی یا هرجا زندگی میکنی، تلاش کن برای تعالی خودت . آنوقت میبینی هر طور شده هم برای بهتر شدن نسبت به دیروزت داری بیشتر تلاش میکنی، آن موقع هست که اگر باختی هم جای تبریک دارد. با دست روی دست گذاشتن و ناله کردن نه چیزی بهتر میشود نه کسی استعدادت را کشف میکند، فقط خودت هستی که باید فردا جوابگوی خودت باشی. همین.

ایدل تو به اسرار معما نرسی

در نکته زیرکان دانا نرسی

اینجا به می لعل بهشتی می ساز

کانجا که بهشت است رسی یا نرسی