از طرح صیانت چه خبر

از خواب بیدار شدم ، دیدم معاونت حقوقی مجلس رای گیری دیروز در خصوص کلیات طرح صیانت را مردود دانسته و دارای اشکالات قانونی میداند. و طی یک نامه رسمی هم آن را منتشر کرده است.اینکه خود افرادی که در مجلس باید قانونگذاری کنند هم گاهی ترجیح میدهند بجای اینکه روال قانونی را برای رای گیری طرحشان دور بزنند، جای تاسف دارد. از آن سمت نکنه مثبتش این بود که معاونت حقوقی در مجلس هست که اگر این اتفاق ها افتاد خواسش جمع باشد و اجازه ندهد حقوق مردم پایمال شود. هرچند این رای گیری ممکن است به زودی دوباره تکرار شود و بعد هم برای شورای نگهبان ارسال شود و اگر تایید شد اجرا شود. امروز دیدم اول صبح آقای سیاهکلی که سخنگوی طرح صیانت است در گفتگویی تلفنی اعلان کرده است که ما قصد نداریم سرعت اینترنت را کم کنیم و و کاری هم به پلتفرمهایی که مردم استفاده میکنند نداریم. حساسیت ما این است که سازمان های دولتی از پلتفرمهای داخلی استفاده شود. همچنین عنوان کرده اند که دیشب متوجه نامه معاونت حقوقی مجلس شده اند، آن را بررسی میکنند. اینهایی که عرض کردم جنبه های خبری داستان بود و در ادامه مطلبی که دیروز نوشته بودم و باید کاملش میکردم. ولی با همه این تفاسیر نگرانی ما کماکان سرجایش است و تا موقعی که شفاف سازی نشود که این طرح قرار است دقیقا از چه چیزی صیانت کند،صراحتا با آن مخالف هستیم. کلمه “صیانت” به کلمه ای تبدیل شده است که هر وقت نام آن را میشنویم لرزه بر انداممان می افتد چون احتمال میدهیم برای مردم نتیجه برعکس داشته باشد. بنده با نظارت ، جلوگیری از افسارگسیختگی کاملا موافقم. باورم بر این است که وقتی یک تکنولوژی بدون ایجاد فرهنگ در دسترس همگان قرار گیرد ممکن است اثرات سو هم داشته باشد، این را هم میدانم که سرعت رشد تکنولوژی غیرقابل پیش بینی است، نمیتوان برای تک تک محصولات تکنولوژی قانونگذاری کرد. محدودیت و اشکال ایجاد کردن در روند رشد تکنولوژی نتیجه اش این میشود که بجای اینکه ما از تکنولوژی استفاده کنیم، آن از ما به عنوان موش آزمایشگاهی استفاده کند. لذا نگرانی ها و دغدغه هایی که نهادهای مختلف در خصوص اینترنت و فضای مجازی دارند اول اینکه قابل درک است و دوم اینکه راهش محدود کردن، کم کردن سرعت اینترنت، استفاده از ابزار فیلترینگ به عنوان یک نیروی قهری، از بین بردن یا محدود کردن کسب و کارهای آنلاینی که شفاف در حال خدمت به مردم هستند، نیست. راه حلی که به نظر بنده میرسد این است تعامل بین نمایندگان بخش های مختلف خصوصی و سازمان های مردم نهاد با رده های حاکمیتی و دغدغه مندان این حوزه بیشتر شود. همه ما نگران این هستیم که منافع ملی ما در خطر نباشد. همه ما نگران این هستیم که ایرانمان سربلند و با افتخار باشد. اقدامات سلبی فقط باعث بی اعتمادی مردم به حاکمیت میشود. و ما نمیخواهیم این اتفاق بیفتند چون همه ما در یک کشتی هستیم و زندگی همه ما به هم گره خورده است. حداقل ماهایی که مانده ایم و میجنگیم باید دلمان خوش باشد و جانی باشد که بمانیم و بجنگیم.