گفتم که اهل فوتبال نیستم ولی تیم ملی ما به قطر سفر کرده. آن هم بعد از کلی مصاف های سخت که البته در این مصاف ها تنها نبودند و یارد دوازدهم همیشه همراهشان بود. حالا به جام جهانی رسیده، اتفاقات عجیب و غریب دو ماهه قبل باعث شده که تیم از نظر خیلی ها تیم خودشان نباشد و حتی شعارهایی علیه آنها در ورزشگاه و در مسابقه اولشان داده شود. تیمی که روحیه اش را از دست داد و حمایت مردمش را هم از دست داد مشخص است برنده که نمیشد هیچ، مفتضحانه هم شکست میخورد. میخواهم بدانم چرا در برابر بقیه تیم های ملی این رفتار نشد، حتی در این دو ماه که برخی از تیمهای ملی سایر رشته ها ایران به مصاف رقبایشان میرفتند و مثلا سرود ملی را زمرمه نمیکردند، تشویق هم میشدند. یعنی اصل این موضوع که این تیم ملی است زیر سوال نمیرفت. حالا چند عکس هم قبل از رفتنشان با مقامات گرفته اند، آیا مطمئن هستید تیمهای ملی دیگرمان هم همین مدل عکس ها نگرفته اند؟ رزومه همه اعضای تیم نه، ولی رزومه خیلی هایشان را میدانیم، مثلا آقای بیرانوند میدانیم چقدر سختی کشیده تا به اینجا رسیده، همه میدانیم وقتی به تهران آمده حتی جای خواب هم نداشته. وقتی توپ پنالتی رنالدو را در جام جهانی قبل گرفت، مردم سر از پا نمیشناختند. باز هم نمیخواهم منکر شوم که شرایط الان مملکت با آن موقع فرق کرده و مردم در خیابان ها هستند. میدانم مردم عصبانی هستند. باور کنید اگر رسانه ها جور دیگری مساله تیم ملی فوتبال را به ما نشان میدادند، مثل بقیه تیم های ملی و چه بسا پرشور تر از آنها تشویقشان میکردیم. و حتی خیلی ها میگفتند سرود ملی را زمرمه نکردند و کیف میکردند. جام جهانی یک رویداد مهم است، تیم ملی ما جزیی از خود ماها هستند. با مصیبت بالاخره خود را به قطر رسانده اند، و در مسابقه اولشان بجای تشویق فقط تحقیر شدند. شاید هم تصور من کاملا اشتباه باشد و همین کاری که با آنها شد درست بوده است. ولی از نظر من یک جای کار میلنگد. یک جای کار رد شیطنت میبینم. یعنی میخواستند که تشویقشان نکنیم، به خوردمان دادند و ما هم پذیرفتیم. من حس میکنم منصفانه نبود. جمهوری اسلامی باشد یا نباشد این تیم ، تیم ملی کشور است. باز هم میگویم تمام عرایضم این است که یک جای کار میلنگد. نمیتوانم قبول کنم که چرا بقیه تیم های ملی مان تشویق شدند ولی تیم ملی فوتبالمان که رفتاری مانند آنها کرد هو شد. و حتی بدتر از آن همین آقای بیرانوند وقتی مصدوم شد، برخی ها خوشحالی میکردند. نمیدانم چرا داریم این چنین به هم میتازیم. خدا باعث و بانی اش را لعنت کند. میدانم این رفتارها برای جامعه خطرناک است. و هر حکومتی هم باشد؛ اگر مردم اینقدر تحت تاثیر رسانه باشند باز هم میتواند تکرار شود. اصلا گیریم از دست تیم ملی عصبانی هستیم، گیریم انتظار نداشتیم فلان کار را بکند، باید اینطور با او رفتار میکردیم؟ یک جای کار میلنگد. همین.
بدون دیدگاه