جنگ

اسم‌جنگ‌که می آید، یاد قربانیانش می افتم. اسم جنگ که میاید، خانواده های نگران و شهروندانی که دلهره دارند پیش چشمم می آید. زمانی که عراق به این حمله کرد، در یک فیلم دیدم همه مردم خرمشهر، زن و مرد اسلحه بدست گرفته بودند و از خاکشان دفاع میکردند، هشت سال جنگیدیم کلی زن و‌ مرد و‌کودک از دو طرف جانشان را از دست دادند. بیشتر خاطراتم از جنگ محو است. ولی از پدرم و سایر بزرگترهایم شنیده ام که چه استرسی را به همراه دارد. حالا در قرن بیست و یک ، آمریکا نامی در آنسوی دنیا ، این سر دنیا کشورها را تحریک میکند. کاغذ تحریمش را هم دستش را گرفته و همه را هم میخواهد تحریم کند. آخرش روسیه به جان اوکراین افتاد. ملت اوکراین آواره میشوند. شرایط سخت میشود. انگار آمریکا و هم دستانش هم بدشان نمی آید، آتش این جنگ گسترده تر شود، تا بتوانند هم حضورشان را در منطقه و تحت لوای ناتو و‌بقیه پیمانهایش زیادتر کنند، هم از آن طرف مثل دزهای‌سرگردنه بگردد ببیند اگر دارایی ، پولی ، چیزی متعلق به دیگران است در دسترس آمریکاست را بلوکه کند. اسم هرکس هم را دیدند یک تحریمی کنار اسمش بگذارند. عین بچه ها. شورای ملل و شورا های موازی و‌بیخود هم جلسه میگذارند و‌ فقط جنگ را محکوم میکنم، من هم محکومش کردم. خوب شما قرار است در همین حد اقدام کنید، اسم رهبران دنیا را روی خودتان نگذارید. بگذریم حالا جنگ است، مردم اکران در پناهگاههاو متروها روز ها و شب ها را میگذارانند، روسیه هم که اکراین را حق خودش میداند و انگار میخواهد تا نگرفته است پا پس نکشد، امیدوارم غیرنظامی های کمتری در این جنگ آسیب ببینند.سالهای سال خاورمیانه را به کانون آشوب تبدیل کردند، سالهای سال ایران هر پیشرفتی کرد، گفتند میخواهد فلان کند و دنیا را فلان کند، پس بیایید برای یک عده در دادگاههای آمریکا پرونده تشکیل بدهیم و‌ یک عده را تحریم کنیم تا ایرانیان را سرجایشان بنشانیم، غافل ازینکه ما بر آن عهد که هستیم تا تهش میمانیم. ما امیدواریم این جنگ با کمترین تلفات و با صلح و سازش زودتر تمام شود، و جنگ و آشوبی مانند خاورمیانه دامن اروپا را نگیرد، هرچند اگر چنین شود هم نتیجه آنچه هست که در خاورمیانه کاشته اند و الان باید درویش کنند.

من فقط امیدوارم الان که دو ابرقدرت شرق و‌غرب در یک جبهه نیستند و جنگ سردی رو به گرمی بینشان جاری است، یک مشت محکم حواله آمریکا شود و سرجایش بتمرگد.