امروز شاپرک نامه ای را به شرکت های پرداختیار ارسال کرده است و از آنها خواسته است از ارائه سرویس پرداخت به وب سایت هایی که خرید و فروش وب مانی انجام میدهند پرهیز کنند. وب مانی یک روش پرداخت است با مرکزیت کشور روسیه که داد و ستد های زیادی را هم از قضا با کشور ما دارد. وب مانی جزو محدود سرویس هایی است که با دردسر کمتر به عنوان یک ابزار پرداخت توسط ایرانیان در وب سایتهای خارجی استفاده میشود و حتی برخی صادرکنندگان به خصوص برای صادرات میوه و خشکبار از آن استفاده میکنند و ارز حاصل از آن را به واسطه وب مانی وارد چرخه پولی کشور میکنند. قطعا مانند هر ابزار پرداخت دیگری، برخی هم برای مقاصد دیگر و حتی مقاصد غیرقانونی از آن استفاده میکنند، باز هم تاکید میکنم مانند هر روش پرداخت دیگری، مانند حواله بانکی، مانند رمزارزها . هم استفاده بجا از آن میشود و هم استفاده نابجا. نکته مهم اینجاست که همه میدانیم کشور ما تحت شدیدترین تحریم های ظالمانه است، تحریمهایی که دیگر خوب دانسته ایم هدفش فلج کردن اقتصاد ما است، هدفش مردم است، سختی دادن مردم. هدفش این است با فشار حداکثری چوب لای چرخمان کند. از آن سمت دولتی بر سر کار آمده است که نشان داده است تمام تلاشش رفع محرومیت است، هدفش خدمت است، با تشکیل کارگروههای ویژه تلاش میکند به سرعت تا حدی که توان دارد مشکلات مملکت و کشور را حل کند. آن وقت در بدنه حاکمیتی این کشور تصمیماتی گرفته می شود که بیشتر شبیه این است که هدفش اجرای احکام صادر شده از سمت آمریکا و ایل و تبارش است. هدفش خودزنی است. خواسته باشد یا ناخواسته چوب لای چرخ اقتصاد گذاشتن است. اینکه باید همه این روشهای پرداخت چارچوب گذاری شوند و نحوه استفاده از آنها هم قانونمند شود بحث دیگری است. بحثی است که من و هرکس هدفش خدمت است و در کنارش هم کاسبی حلال، از آن استقبال میکنند. ولی بحث ممنوعیتش حرفی دیگر است. همان چیزی است که آمریکا هم میخواهد. آمریکا هم میخواهد ما از همه روشهای انتقال پول بی بهره باشیم. مهم این است که بدانیم این ممنوعیت ها چه کسی را بیشتر خوشحال میکند، گره ای از مشکلات کشور ما باز میکند یا بجای بهبود حالمان، زخمی دیگر را بر پیکرمان نثار میکند. زخمی که این بار داریم از خودی میخوریم.
بدون دیدگاه