خیلی از آدما از زندگی ناامید هستند و همیشه ایه یاس میخوندد با اینکه میدونن با این همه غر غر کردن چیزی رو هم بدست نمیارند، کافیه شما هم قدری هم کلامشون بشید و بگید آره چقدر همه چی بده ، مملکت داغونه، کلا بوجود میان و هی بیشتر میگن از بدی ها و بدبختی ها. و اینکه اگر نتونستند کاری انجام بدند بخاطر شرایط بوده. جملاتی مثل تو ایران هیچی فایده نداره، من اگر خارج بودم فلان میکردم و بیسار میکردم. من رفتم فوق لیسانس گرفتم باید حقوقم این باشه من نخبه هستم این چه زندگیه دارم.
من میگم اصلا شکی نیست وضعیت مملکت داغونه، ولی تو حتی برای اینکه بری خارج چیکار کردی. تو همون خارج که دقیقا نمیدونم بهشت آمالشون کدوم کشوره، من میگم آمریکا مگه کم کارتون خواب داره، مگه توی اروپا کم آدما زیر پل میخوابن. تو شاید اگر توی خارج هم بدنیا اومده بود اگر دست به کاری نمیزدی و تلاش نمیکردی شرایطت همین بود.
باز بحث رانت و آقازادگی و همه این داستانا رو میدونم و نمیخوام دربارش بحث کنم. ولی همش حرفم همینه میخوای کاری کنی غم فرصت هایی که از دست رفته رو نخور، از جمع های که همیشه بار منفی دارند فاصله بگیر حتی اگر خانواده خودت باشه، برو تو جمعهایی که آدمای موفق هستند، برو تلاش کن. از این که استرس کار رو داری لذت ببر. ازین که میتونی کار کنی لذت ببر.کوتاه نیا، برای خودت مثبت فکر کردن و دوری از افکار سیاه رو یه عادت کن. ببین زندگیت قطعا بهتر میشه.نمیخوام بگم کتابهایی مثل راز و این کتابهایی که موفقیت و مثبت اندیشی رو ترویج میدن لزوما خوب هستند جون اونا دست میزارن رو احساسات تو و درواقع خودشون رو با فروش بیشتر کتابا موفق میکنند. ولی تهش اینه که حتی همون کتابا هم میگن به خود بیا، تو بیش از اینی هستی که فکر میکنی. تو توانایی هرچیزی رو داری. فقط تسلیم نشو. بدون این جنگ پایانی هم نداره. خسته شود ولی تسلیم نه.
بدون دیدگاه