امید


جامعه مان متاسفانه موجی های زیادی از ناامیدی دارد، من هم گاهی گرفتار این موج میشوم و حرفهای ناامیدانه میزنم. ولی ته تهش حس میکنم آینده روشن است. امید جزو محدود چیزهایی است که کسی نمیتواند از من بگیرد. شاید در کنار امید همتم باشد، سر سختی ام ، همین که نمیخواهم کم بیاورم. من هم مانند همه ساکنان زمین و مخصوصا ملت ایران گرفتار مشکلات زیادی هستم. ولی سعی میکنم تا جایی که میتوانم از مشکلات هم برای خودم پله بسازم و راهم را باز کنم. سخت است ولی نمیتوانم ناامید شوم. بارها هجمه ها و حمله های زیادی علیه من شده، برها زندگی سرسختانه تلاش کرده بر من غلبه کند ولی زیر بار نمیرم. هربار که حس میکنم از دست و پا زدن خسته شده ام و ناامیدی میخواهد به سراغم بیایدناگهان به دارایی های با ارزشم که فکر میکنم با ارزشترین آنها همکارانم هستند فکر میکنم و فکر کردن به جنب و جوش آنها، فکر کردن به مسیری که باهم طی میکنیم و ارزشی که تلاش میکنم بیافرینیم باعث میشود باز هم به زندگی امیدوار شوم. باز هم حس کنم در هر شرایط حتی شرایطی به این بدی هم میتوان ارزشی خلق کرد، میتوانیم از سد مشکلات بگذریم و راهی برای خودمان ، برای خدمت به مردممان و برای توسعه کسب و کارمان ایجاد کنیم. مسیری که به هرقسمتش که تا الان طی کرده این نگاه میکنم پر بوده از چالش هایی که شاید در ابتدا آسان یا سخت مینمونده ولی در عمل سخت بوده ولی هر طور بوده طی شده است، خودم را با دیروز خودم مقایسه میکنم با سالهای قبل خودم مقایسه میکنم. همیشه حس میکردم امروزم از دیروز قویتر بوده ام وخوب هم که نگاه میکنم درست فکر میکرده ام. هیچ وقت این حجم از مشکلات و گرفتاریهایی که الان دارم را شاید نداشته ام ولی در عوض حس میکنم توانم برای رویارویی با این مشکلات هم از گذشته بیشتر است با اینکه سنم هم بالاتر رفته ولی توان چانه زنی و قدرت تحملم هم بیشتر شده است. من در هر صورت سعی میکنم از هر فرصتی که در مسیر است برای ساختن و برای خلق ارزش و برای منافع ملی و برای آبادتر کردن مملکتم استفاده کنم. من به تنهایی در این مسیر هرگز نمیتوانم موفق شوم و همراهی و همدلی با یک تیم و مدیران و شرکایم است که ادامه مسیر را برای من هم راحتتر و لذت بخش تر میکند. مسیری که منحصر بفرد و مختص به نیک اندیش است، مسیری که تا کنون نمونه اش شاید نبوده و ما به عنوان یک تیم برای چالش هایی ازین بزرگتر هم آماده ایم، ما آتش به اختیار و در راه منافع ملی مان هر آنچه بتوانیم میکنیم. تا فردا شرمنده مردممان و خودمان نباشیم، تا فردا بجای حسرت خوردن ازینکه که کم نیاورده ایم به خود ببالیم تا فردا ایرانمان با شکوه تر باشد تا فردا نگوییم که ایکاش دیروز منفعل نبودیم. ما توکلمان به خدا است و امیدمان به یاری اش. ما باهم میتوانیم. انشالله

تا ابد یا رب زتو من لطف ها دارم امید

از تو گر امّید بُرَّم از کجا دارم امید

زیستم عمر بسی چون دشمنان ،دشمن مگیر

بی وفائی کرده ام از تو وفا دارم امید

هم فقیرم هم غریبم ،بیکس و بیمار و زار

یک قدح زان شربت دار الشّفا دارم امید

منتهای کارتو دانم چو آمرزیدنست

زان سبب من رحمت بی منتها دارم امید

هرکسی امّید دارد از خدا وجز خدا

لیک عمری شد که از تو ،من تو را دارم امید

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *