جایی بهتر

حافظ میفرماید:«مباش در پی آزار و هرچه خواهی کن .. که در طریقت ما غیر ازین گناهی نیست»

پروین اعتصامی میفرماید:« دانی که را سزد صفت پاکی.. آن کو وجود پاک نیالاید.

تا خلق از او رسند به آسایش.. هرگز به عمر خویش نیاساید»

شاعران ما از قرن ها پیش تا همین دوره معاصر، همیشه آزار مردم را مزمت کرده اند و تاکید کرده اند، خلق باید از دست و زبان آدمی در امان باشند تا مراتب رشد آدم فراهم شود. خداوند نیز در در آیه ۳۲ سوره مائده میفرماید:«32 مِنْ أَجْلِ ذلِکَ کَتَبْنا عَلى بَنی إِسْرائیلَ أَنَّهُ مَنْ قَتَلَ نَفْساً بِغَیْرِ نَفْس أَوْ فَساد فِی الْأَرْضِ فَکَأَنَّما قَتَلَ النّاسَ جَمیعاً وَ مَنْ أَحْیاها فَکَأَنَّما أَحْیَا النّاسَ جَمیعاً وَ لَقَدْ جاءَتْهُمْ رُسُلُنا بِالْبَیِّناتِ ثُمَّ إِنَّ کَثیراً مِنْهُمْ بَعْدَ ذلِکَ فِی الْأَرْضِ لَمُسْرِفُونَ

به همین جهت، بر بنى اسرائیل مقرر داشتیم که هر کس، انسانى را بدون ارتکاب قتل یا فساد در روى زمین، بکشد، چنان است که گوئى همه انسان ها را کشته; و هر کس، انسانى را از مرگ رهائى بخشد، چنان است که گوئى همه مردم را زنده کرده است. و رسولان ما، با دلائل روشن براى ارشاد آنها آمدند، اما بسیارى از آنها، پس از آن در روى زمین، تعدّى و اسراف کردند.»

از نظر من همه اینها دلایل روشنی بر این هستند که آدمی باید حق بقیه را بر خود مقدم بداند، آدمی برای اینکه بتواند رشد کند همیشه باید حقوق جمعی را بر حق خودت حتی اولویت باشد، براستی اگر همه آدمها هرچه میکردند، اول این را در نظر میگرفتند که آزارشان به دیگری نرسد، چقدر دنیا جای بهتری میشد. کاری میکردند که پی حق دیگری نباشند، اگر مسولیتی دارند اولویتشان منافع جمع بود. و همه از دست و زبانشان در امان بودند. آنوقت بهشت همینجا بود. آن وقت وصال حق را در همین دنیا میچشیدند. بجای اینکه برای گناه و ثوابشان چراکه بیندازند، هرچه میکردند عین ثواب بود و دنیا قطعا جای بهتری برای زندگی میشد. ولی امان از دست آدمی ، آی امان از دست آدمی. تا به جایی میرسد، فقط خودش را میبیند و منافع خودش را. چنان میکند و آتش در خرمن همه میکند، نه آدمها از دستش در امان هستند و نه هیچ موجود زنده ای، زمین را نابود میکند، حیوانات را بیچاره میکند، درختان را قطع میکند، خون آدمها را در شیشه میکند تا خودش منافعش بیشتر تامین شود. همین قدر راحت، آدمی اگر نفهمد چه میکند، راه هیتلر شدن برایش، راحتتر از هر راهی هست. امروز آدم است و فردا در راه هیتلر شدن و به نابودی کشاندن دنیا. همین است که میگویم حتی اگر یک نفر یک نفر هم تلاش کنیم برای بهتر شدن دنیا، حتی اگر تاثیرش کم هم باشد، باز بهتر از این است که هیچ کاری نکنیم و کناری بنشینیم.

به قول حضرت سعدی

به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل

که گر مراد میابم به قدر وسع بکوشم