خودرو کاملا به یک کالای سرمایه گذاری تبدیل شده است. البته که میدانم چیز جدیدی نیست ولی هر سال این شرایط بدتر میشود، ماشینی که باید زیرپای مردم باشد و از آن استفاده کنندو لذت ببرند، باید در پارکینگها خاک بخورد که خدای نکرده تصادف نکند و از قیمتش کم شود و یا کیلومترش بالا برود. سالهاست که واردات خودرو ممنوع شده است و نتیجه اش هم همین آشفته بازاری است که میبینیم. تورم هم بدتر و بیشتر به این مشکلات دامن زده است.کار به جایی رسیده است که حتی مردم گاهی هزینه تعمیر خودروهایشان را هم ندارند که پرداخت کنند.به قول دوستی میگفت خودروهای همه میلیاردی شده است و عده ای میلیارد دور هم جمع شده ایم که اگر چراغ ماشینمان بشکند، توان خرید یک چراغ را هم نداریم. عرایضم سیاه نمایی نیست. بلکه شرایط حال حاضر است، چیزی که همه مان حسش میکنیم و میدانیم. متاسفانه چند سال است مسولان محترم با “گفتار درمانی” و وعده واردات خودرو بیشتر به این موضوع دامن زده اند. الان هم که صحبت واردات خودروی کارکرده است و مشخص نیست این موضوع چقدر واقعی باشد و کی به واقعیت بپیوندد و آیا عملا واردات خودروی کارکرده به سود کشور میتواند باشد و یا خیر. تقریبا پارسال همین موقع ها بود که صحبت واردات خودروی صفر داغ شد. و بعد از کلی وعده و وعید و بلوکه کردن پولهای متقاضیان، تازه تعداد اندکی خودرو وارد کشور شده است. و عرضه ای که انجام شده به هیچ وجه پاسخگوی تقاضای موجود نیست. حالا هم دوباره بحث واردات خودروی دست دوم است. طرحی که شخصا بعید میدانم اجرا شود و یا در سطحی اجرا شود که واقعا پاسخگوی نیازهای مردم باشد. البته الان هم که آخرهای دوره مجلس است و شاید نتوان انتظار خاصی از نمایندگان داشت. ولی شخصا فکر میکنم جان مردم از هر چیزی با ارزش تر است و نباید قربانی سیاست شود. تقویت خودرو سازی داخلی و ارتقای سطح کیفی آن ، و واردات خودرو بدون محدویت به کشور میتواند گره گشا باشد. درست است که مشکلاتی قطعا با آن همراه است ولی اگر همچنان در بحث خودرو بخواهیم همه چیز را دستوری و بسته نگه داریم، شرایط حتی ازین هم بدتر میشود. و انتظار کاهش قیمت ها را نمیتوان داشت.
بدون دیدگاه