قبلا در یک پست نوشتم که حاکم بودن سخت است، نماینده بودن هم سخت است، بخواهم باز هم ذهنم را خالی کنم عرض میکنم، وقتی در جایگاه فردی هستی که توان اجرایی دارد، منتقدانت بیشتر از هوادارانت میشود، هر کس الان میتواند درباره حاکمیت نظر دهد، درباره چیدمان و ساختار مدیریت کشور نظر دهد ولی اگر خودشان جای بالاترین مقام مسول هم باشند، شاید حتی عملکردی ضعیف تر داشته باشند، زیرا که از حرف تا عمل فاصله بسیار است. یک موضوع در روانشناسی هست که همیشه میگوید تو نباید همه را از خود راضی کنی، در مدیریت یک شرکت هم همین اصل صادق است تو نباید همه را از خود راضی نگه داری. مهم برآیند کار است، مدیر یک شرکت میتواند سخت گیر و تندخو باشد، یا خوش قلب و رئوف در نهایت عملکرد آن شرکت ارزیابی میشود، هر کس روش خود را دارد، ولی مهم این است با هر روشی که دارد منافع جمع را در نظر بگیرد، راضی نگه داشتن همه یعنی تیشه به ریشه زدن، ولی تامین منافع جمعی یعنی اینکه اگر فردی از تو ناراضی بود هم باز در تصمیم گیریهایت منافع آن فرد را هم در نظر بگیری. شاید همین است که همیشه بحث عدالت نسبت به سایر مباحث اولویت دارد. و قطعا دستیابی به عدالت هم سخت است و یک اصل مهم. البته در این شکی نیست که بسیاری فقط نقد کردن را خوب بلندند و قرار هم نیست همه منتقدان کارگردان هم باشند یا اگر هستندکارگردان خوبی باشند. نقدهای سازنده همیشه به مدیران اجرایی کمک میکند چرا که برخی جزییات را آن منتقدان میبینند که شاید مجریان متوجه آن نباشند. در هر صورت همیشه وقتی نقد میکنیم خود را بجای فردی که نماینده ما هست یا توان اجرایی دارد قرار دهیم. پذیرش مسولیت هیچوقت آسان نیست، جوابگویی به جمعی که شاید تو را قبول ندارند همیشه سخت است. و آگاهی به این موضوع به تو کمک میکند، خودت را هم بتوانی جای آن منتقدان بگذاری، خوب که فکر کنی اگر منافع همه مشترک باشد، دغدغه های آنها را هم خوب میفهمی و اگر بر تو سخت گرفتند یا حتی بر سرت داد زدند نرنجی، در هر موقعیتی که هستیم سعی کنیم همیشه خود را جای طرف مقابل هم بگذاریم و برآیند کار برایمان مهم باشد. نه از نقد کردن بترسیم نه از نقد شدن. هدف پیشبرد اهداف جمعی و فتح قله های بلندتری باشد. این مواردی که عنوان کردم از نظر من زیربنای عدالت است، از کوچکترین تشکل و جمع که میتواند خانواده باشد تا بلندترین سطح که میتواند اداره یک کشور باشد صدق میکند. اگر هدفت جز تامین منافع جمعی باشد در هر جایگاهی که باشی، تو مقصری.
بقول حضرت مولانا
ای بسا هندو و ترک همزبان
ای بسا دو ترک چون بیگانگان
پس زبان محرمی خود دیگرست
همدلی از همزبانی بهترست
بدون دیدگاه